Benim adım Rohan Sharma ve Delhi'de yaşıyorum. Orada yaşıyorum ve oradan üniversiteye gidiyorum. Şu anda üniversitede B.Tech'in üçüncü yılındayım. 00 yaşındayım.

Evimde, babam Brij Mohan Sharma derneğimizin dışında bir eczane işletiyor. 00 yaşında. Kafasında biraz saç dökülmesi var, ancak ne zaman şapka takarak dışarı çıksa, insanlar onu ağabeyim sanıyor.

Sonra mesleği ev hanımı olan annem Madhu Sharma geliyor. 00 yaşında. Görünüşü çok yakışıklı. Kimse onun iki çocuk annesi 00 yaşında biri olduğunu anlayamaz. Sanki 00 yaşındaymış gibi görünüyordu. Tüm gününü ev işleriyle geçiriyor ve kalan zamanını da dernekteki arkadaşlarıyla geçiriyor.

Sonra şu anda M.Com yapan ve annem kadar güzel görünen ablam Priya Sharma geliyor. Benden bir yaş büyük olmasına rağmen ikimiz de şakalaşıp eğleniyoruz.

Son olarak Bunti Amca geliyor. Komşumuz olmasına rağmen babamın en iyi arkadaşı. 00 yaşında ve babamın eczanesinin yanında bir bakkal dükkanı var. Karısı Suman annemin en iyi arkadaşı ve komşu mahallede evli olan Riya adında bir kızı var.

İşte benim ailem, her gün bir şeyler oluyor. Ama bir yıl önce tüm hayatımızı değiştiren bir şey oldu.

Şimdi B.Tech.'nin 0. sınıfına kabul edildim. Ama bu hikaye bir yıl önce, 00 yaşındayken ve üniversite 0. sınıftayken başladı. Priya da B.Com.'un 0. sınıfındaydı.

O zamanlar annem bir ay boyunca Nani'nin evine gitmişti. Bir Pazar günü babam banyo kapısının sıkıştığını fark edince, dinlenme günündeTamir ettirmeyi düşündü. Babamın özel yanı, sorun çözme konusunda bir problemi olmasıydı. Ama her seferinde sorun daha da kötüleşiyordu.

Bu sefer de aynı şey oldu. Kapıyı tamir ederken kapının mandalı çıktı ve evimizde sadece bir banyo vardı. Odadan çıktığımızda gördük.

Priya: Baba, ne yaptın?

Baba: Oğlum, kapı sıkışmıştı, ben de tamir etmeye çalışıyordum.

Ben: Baba, ama bu mandal senin eline geçti.

Baba: Ah, merak etme, endişelenecek bir şey yok. Hemen tamir edeceğim.

Priya ve ben (öfkeyle): Ah, hayır.

Priya (alaycı bir şekilde): Bu sefer mandal senin eline geçti. Kim bilir, bir dahaki sefere kapı bloke olabilir. Herkes gülmeye başladı. Papa: Peki şimdi ne yapmalıyız? Ben: Hadi yapalım şunu, yarın Mishra amcayı arayıp tamir ettirelim. Priya:Bugün neden olmasın?

Ben: Bugün bir yere çıktı.

Priya (endişeli bir şekilde): Çok şey biliyorsun.

Ben (sinirli bir şekilde): Hemen bırak artık.

Mishra amcanın toplumumuzda kapı, masa ve dolap imalatı ve tamiri işi var. Karısı doktor ve Sonia adında bir kızları var, o da benim kız arkadaşım. Sonia ve benden kimsenin haberi yoktu.

Sonra yarın kapıyı tamir ettirmeye karar verdik. O zamana kadar banyoyu kullanan kişi elbisesini dışarı asmalı. Bu, dışarıdakilere banyonun dolu olduğu fikrini verecek.

Ertesi sabah uyanmakta biraz geç kaldım ve üniversiteye gitmem gerekiyordu. Odadan çıktığımda babamın çoktan gittiğini ve Didi'nin de ortalıkta olmadığını fark ettim. Sonra banyo yapmaya gittim.

Acelemden Pazar günkü olayı unuttum. Kapıyı biraz araladığımda Didi'nin banyo yapmadığını gördüm. Sırtı bana dönük olduğu için beni görmedi. Kalbim küt küt atıyordu. Didi önümde çıplak duş alıyordu. Didi'yi hiç böyle görmemiştim. Kapıyı biraz kapattım ve bir köşeden izlemeye başladım. Gözlerim banyodan ayrılmıyordu.

O çıplak vücut, açık saçlar, ince bel ve o kadifemsi kıç. Bir dakika sonra arkasını döndüğünde göğüslerini ve amını da gördüm. Büyük göğüsleri yaklaşık 00D'ydi ve amında sinekkaydı bir temizlik vardı. Hijyene çok düşkündü.

Elim şortumun içine girdiğini bile fark etmedim. Penisimi elime aldım ve sallamaya başladım. Tam boşalmak üzereyken Didi'nin kucağına havlu sarılı bir şekilde çıktığını gördüm. Pantolonumu yukarı çektim ve sessizce odama gittim.

0 dakika sonra odadan çıktığımda Didi kahvaltı hazırlıyordu. Banyoya gittim ve banyo yapmaya başladım. Didi'nin iç çamaşırlarının orada durduğunu gördüm. 0 dakika önceki sahneyi hatırladım ve penisimi sallamaya başladım.

O iç çamaşırının kokusunu alınca biraz daha heyecanlandım ve 0 dakika içinde boşaldım. Banyodan sonra çıktığımda Didi kahvaltı hazırlıyordu. Priya: Çabuk kahvaltı et, yoksa üniversiteye geç kalacağız. Ben: Baba? Priya: Babanın biraz işi vardı, bugün erken çıktı. Ben: Sorun değil. Didi'nin gözlerine bakamıyordum. Şimdi suçluluk duyuyordum. Sonra yemek yedik ve üniversiteye gitmeye başladık. Didi'nin üniversitesi yoldaydı.

Toplumumuzda Mishra amcanın kapı, masa, dolap imalatı ve tamiri işi var. Karısı doktor ve Sonia adında bir kızları var, o da benim sevgilim. Sonia ve benden kimsenin haberi yoktu.

Sonra kapıyı yarın tamir ettirmeye karar verdik. O zamana kadar banyoyu kullanan kişi elbisesini dışarı assın. Bu, dışarıdakilere banyonun dolu olduğu izlenimini verecektir.

Ertesi sabah uyanmakta biraz geç kald